Rouwverwerking

Rouw is de verwerking van dat verlies. Het is geen ziekte, maar een normale aanpassing aan het verlies, wat gepaard gaat met een achtbaan van allerlei gevoelens en emoties. De ene dag kunt u bijna uw bed niet uit komen, de andere dag heeft u het idee dat het aardig gaat. U blijft piekeren; als u dit of dat gedaan zou hebben, was het dan anders gegaan? U praat het liefst heel de dag over uw overleden partner, maar de mensen om u heen zijn niet meer zo vol aandacht. U mist hem of haar zo ontzettend dat het lichamelijk pijn doet. De mensen om u heen vinden dat u verder moet met uw leven, vooruit kijken, maar hoe doet u dat? En is dat eigenlijk wel wat u zelf wilt? En bij een scheiding, wordt u verteerd door boosheid en verdriet, het onrecht dat u is aangedaan? Of bij ziekte, doet uw lichaam niet meer wat u wilt, u bent beperkt en afhankelijk geworden en lukt het niet om dit te accepteren? Zomaar een greep uit wat mensen mij vertellen.